عمریست پشیمان ز پشیمانی خویشم

 سرخوش ز سبوی غم پنهانی خویشم 

چون زلف تو سرگرم پریشانی خویشم

در بزم وصال تو نگویم ز کم و بیش         

چون آینه خو کرده به حیرانی خویشم

 لب باز نکردم به خروشی و فغانی 

 من محرم راز دل طوفانی خویشم

یک چند پشیمان شدم از رندی و مستی 

عمریست پشیمان ز پشیمانی خویشم

از شوق شکر خنده لبش جان نسپردم 

  شرمنده جانان ز گرانجانی خویشم

بشکسته تر از خویش ندیدم به همه عمر

  افسرده دل از خویشم و زندانی خویشم

هرچند امین، بسته دنیا نیم اما          

دل بسته به یاران خراسانی خویشم

+سید علی آقا خامنه ای، رهبر معظم انقلاب