مکشوف

زیارت نامه می خوانم برایت

تمام عمر من، آقا به پایت

رضایی و کرامت را خدایی

همه هستی به پر های عبایت

حریم تو بود عرش خدایی

ضریح و گنبد و صحن و سرایت

من امشب آمدم مستم نمایی

پر پرواز گیرم در هوایت

بیا و جان من را آبرو ده

کرامت کن کمی بر این گدایت

ز سقاخانه ات حاجت بگیرم

من و مشکل، تو و لطف و رضا یت

دوباره ماه عشقم رو به اتمام

دوباره روز آخر با نوایت

دوباره امتداد راه مشهد

دوباره شعر های روضه هایت

دوباره زائر عاشق نشانی 

پریشان گشته امشب در هوایت

تو امشب نوری از خورشید داری

قراری در پسِ تو با خدایت

به یاد روضه ی ابن شبیب و

به یاد ضجه ها و گریه هایت

دو چشم منتظر، پر اشک بودند

جواد آمد، چو نوری در سرایت

سرت بالین گرمی چون پسر داشت

چه خوش بودند آنجا لحظه هایت

در این لحظات آخر روضه ای خوان

از آن مکشوف های در خفایت

از آن لب تشنه ی خونین و تنها

از آن سردار سر از تن جدایت

بگو از آن دمی که روی سینه

نشست و آتشی زد بر بقایت

از آن لحظه که بر خاک غریبی

فتاد آن کشته ی دور از حمایت

همان لحظه که یک مادر صدا زد

عزیزم! مادرت گردد فدایت

که تو تنهایی و لشکر نداری

به روی خاکی اما سر نداری

+ تقدیم به سلطان الرئوف، علی بن موسی الرضا(ع)

+ به مناسبت 29 صفر؛ ایام شهادت امام رضا(ع)