پرواز

ای همهمه ی نام

ای خلوت اوهام

ای ماه دل افروز

ای شام سیه فام

خورشیدم و خاموش

دریایم و آرام

چشمی که جدا ماند

از شاخه ی بادام

اشکی که فرو ریخت

در آینه ی جام

نامم همه جا رفت

پیغام به پیغام

از قونیه تا بلخ

از تیمره تا شام

در گشت و گذارم

از عقل به اوهام

نزدیکم و دورم

چون کفر به خیام

شایسته ی تحسین

سیلی خور دشنام

بازیچه ی تقدیر

فرسوده ی ایام

پلکی بزن ای مرگ

تا پر کشم از بام..

+فاضل نظری - اقلیت