۱۲آبان
اول خدا به نام تو نام مرا نوشت
شاید مرا ز خاک حریم شما سرشت
آخر همیشه میل دلم سوی کربلاست
در مسجد و کنیسه و بتخانه و کنشت
هر شب به صبح «آدم» و من گریه می کنیم
من در فراق کرببلا او تب بهشت
هرگز مرا ز خانه ات آقا نرانده ای
من خانه زاد این حرمم، خوب یا که زشت
خط غلامی من و اربابی شما
ممتد رسیده تا به ته خط سر نوشت
با تو همیشه حاصل این دشت گندم است
حتی اگر که سنگ کسی جای دانه کشت
این سینه این حسینه این چشم پر ز خون
وقف شماست قطره و زخم و ملات و خشت
+ تلاشی برای بازگرداندن طبع شاعرانگی از دست رفته..
+ تصویر!
احسنت داره والا