چریک خمینی

بسم الله.

معمولا سخت ترین قسمت نوشتن یک متن گشایش آن است. کلماتی که با آنها شروع می کنیم خیلی روی خواننده ای که متن را می خواند تأثیر می گذارند. پس بگذارید اینگونه شروع کنم:

هر شب نهیب صدایش در گوشم زنگ می زند. هرشب بیشتر از شب قبل خجالت می کشم. از خودم، از امروز، از این شرایط و این آدم هایی که اطراف من هستند و من نسبت بهشان مسئولم!

گفتم مسئول... راستی که مسئول شدن خیلی کار سختی ست. یک سال می گذرد از آخرین باری که در این وبلاگ نوشتم. از آخرین باری که فراغت اندکی یافتم تا فقط دستی گرم کنم و نفس کوتاهی بکشم. بی علت نیست که اینقدر مسئولان مملکتی بی فکر هستند.. واقعا وقت فکر کردن ازشان گرفته می شود.

گفتم فکر کردن.. یاد "ان لک فی النهار سبحا طویلا" افتادم.. "واذکر اسم ربک و تبتل الیه تبتیلا.."

عجب حکایتی ست.

ای جامه بر خویشتن پیچیده!

تکان بخور!

دور فلک درنگ ندارد، شتاب کن!

امروز که می توانی بدوی، بدو.. فردا دیگر زمان راه رفتن را از تو می گیرند. چریک باش! 

چریک خمینی از هیچ چیز نمی ترسد جز گناه!

چریک خمینی بودن سخت ترین کار دنیاست. 

تکمیل می شود.

تا حالا پرواز کردی؟

عادتش بود. هر بار می رفت می نشست روی یک صندلی، کتاب را باز می کرد و چشم هایش را می بست. خیلی وقت ها هم با صدای آهنگ جلوی مزاحمت سر و صداهای اضافی را می گرفت. یک ساعت، دو ساعت یا حتی چهار ساعت می نشست آنجا و تکان نمی خورد. نمی خوابید! بعضی وقت ها چشم هایش را باز می کرد، چند صفحه می خواند و باز می بست. انگار به خودش استراحت می داد تا کتاب را هضم کند.

یک بار رفتم کنارش نشستم تا سر صحبت را باز کنم، خیلی سخت بود با چنین آدمِ "فریک"ـی ارتباط گرفتن. اصلا انگار نشسته ای کنار یک آدم فضایی که بعید می دانی کوچکترین شناختی از ساخت های زبانی و یا حتی ایما و اشاره هایت داشته باشد. به هر حال رفتم و نشستم. جالب بود! تا نشستم برگشت و نگاهم کرد. انتظار داشتم نگاهش مثل آنهایی باشد که انگار می گویند : «خجالت نمی کشی خلوت منو بهم می زنی؟» اما سریع سلام کرد و هدفونش را برداشت. دستش را آورد جلو تا دست بدهد. مقداری مکث کردم و بعد با صرافت دستم را بالا آوردم. گفت: «هوای خوبیه! نه؟» و بعد انگار نه انگار که من کنارش نشستم، شروع کرد به خواندن کتابش. البته این بار به احترام حضور من -احتمالا- دیگر هدفون نگذاشت روی گوشش.

پارک ما در نقطه ی خاصی از شهر قرار ندارد. هوای مطبوعی هم ندارد. در واقع یک تکه زمین بدون قواره بوده که شهرداری بعد از سالها کلنجار رفتن برای استفاده های دیگر و ناکامی های پی در پی تصمیم گرفت آن را تبدیل به پارک کند. پنج صندلی، 17 تا درخت بدون ثمر مثل کاج و چندتایی که اسمشان را بلد نیستم و چند وسیله بازی ساده برای کودکان دارد. گفتم که! خیلی دم دستی و کوچک. پس به من حق بدهید که وقتی یکی در این پارک اینطور کنارم نشسته و در این هوایی که تنها بخاطر بازی کردن خواهرزاده ام حاضر شده ام در آن بنشینم بگوید "هوای خوبیه!" فکر کنم که احتمالا موادی چیزی مصرف کرده است! هرچند فکر نمی کنم اتفاق خاصی هم افتاده باشد. بالاخره هر کسی با یک چیزی مست می شود..

پ.ن: قدر بعضی آدم ها را بدانید. اینها چیز زیادی از زندگی و شما نمی خواهند. فراغتی و کتابی و گوشه ی چمنی!

پ.ن دو: البته خیلی هم مصرف نکنید. اعتیاد آور هست..

+ نوشتن صرف نوشتن..

توریسم مذهبی

بسم‌الله.

«در گیر و دار اردوی راهیان امسال، همان بعد از ظهری که رسیدیم دوکوهه، در حسینیه حاج همت با یکی از رفقای بزرگوار هم کلام شدم و سفره ی دل باز کردم. شاید برای تهییج او، شاید برای شرمنده کردنش و یا حتی برای خالی شدن خودم. نمی دانم چرا شروع کردم به صحبت، شاید چون محمدرضا ی داستان ما خیلی پسر خوبی بود و حرف زدن با او حالم را بهتر می کرد.

در همین صحبت بود که یک ترکیب جالب پیدا کردم، «توریسم مذهبی» ترکیبی که بعد از آن در اردو خیلی ذهنم را درگیر کرد. و سعی کردم محور صحبتم با خیلی از دوستان باشد. »

باقی متن را در ادامه مطلب مطالعه بفرمایید

هجویه اخوانیه

ما چله نشین برج عاجیم

مانند کلاغِ روی کاجیم

یک روز کم و سپس زیادیم

دردیست که دمدمی مزاجیم

در مجمع احباب تتلو

در جمع عموم چون سراجیم

فرش شفقی نشد!  چه باک است

قانع شده ایم  ما  به جاجیم!

با اینکه پراید بیش نداریم

انگار سوار فورد داجیم

اینقدر خطا نیازمودیم

در تجربه همچو نشر گاجیم

ما را همه شب نمی برد خواب

از بس که به فکر ازدواجیم

خودمان:))

امتحان های جهان را بی تو مردودم.. پدر!

بی تو من گاهی سرابم، مثل یک دودم پدر

امتحان های جهان را بی تو مردودم پدر

کشت دلتنگی مرا ای «مرد تنهای شب»ـم

بی تو شبهای زیادی را نیاسودم پدر

بعد تو من مرد تنهای شب تنهایی ام

درد روحت شد عجین در تار و در پودم پدر

شب به شب تاصبحدم در انتظار بخششِ

ذره ی آرامشی از سوی معبودم پدر

راه رفتن زیر نور ماه کار عاشقی ست

قبل تر ها بچه ی #عاقل_تری بودم، #پدر..

#جامانده

دستی بکش به روی سرم..

از شر بغض های نهانی و دوردست 

از آتش و لهیب هواهای نفس مست 

 

وقتی درست بین هجوم سیاهی ام 

وقتی که غرق می شوم و رفته ام ز دست 

 

دستی بکش به روی سرم، بی هوا، بیا

لختی خلاص کن از این هوای پست 

 

ای مهربان تر از پدرم، غصه ی مرا 

خورده دل رئوف شما از دم الست 

 

هرچند بوده ام پسری بد برای تو 

بار گناه راه مرا بر حرم نبست 

 

مثل همیشه بی خبر از راه می رسی 

مثل همیشه بارش لطفت دمادم است 

 

با بال سوخته م که  کبوتر نمی شوم 

"اما دلم به دیدن گلدسته ات خوش است"

+از مرحمت های دار المرحمه.. 

شعر را دست نزدم، تا بعد ببینم چه می شود.

سرمشق

الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال، الحمدلله علی کل حال..

+ به یاد اون وقت هایی که معلم تنبیه مون می کرد و می گفت از روی این سرمشق صد بار بنویس.. صد و ده بار نه.. هزار و صد بار می نویسم. هرچقدر تو بخوای! فقط نگام کن...

یا رب از ابر هدایت برسان بارانی

پیشتر زانکه چو گردی ز میان برخیزم..

اوضاع چنین باشد

کی شعر تر انگیزد، خاطر که حزین باشد

یک نکته از این معنی، گفتیم و همین باشد

از لعل تو گر یابم انگشتری زنهار

صد ملک سلیمانم در زیر نگین باشد

هرکو نکند فهمی زین کلک خیال انگیز

نقشش به حرام ار خود صورتگر چین باشد

در کار گلاب و گل حکم ازلی این بود

کاین شاهد بازاری، وان پرده نشین باشد

جام می و خون دل، هر یک به کسی دادند

در دایره ی قسمت، اوضاع چنین باشد...

آن نیست که حافظ را رندی بشد از خاطر

کاین سابقه ی پیشین تا روز پسین باشد.

+همه مدیون نگاهتیم آقا، آخه خیلی زحمت ما رو کشید..

+اول و آخر توکل به خودت.

آخرش شهریار خواهم شد..

شده این اتفاق تا حالا، حس کنی کم شده است ایمانت

حس کنی وقت دیدن فردی، لرزه افتاده بین دستانت؟

در کلاس و مقابل استاد، در نماز و به روی سجاده

به خودت آیی و ببینی که، رفته از دست، دست و دامانت

با خودت بار هاست می گویی، چه به روز دل من آمده است

می رسد صبح و باز هم نرسد، به جوابی درست برهانت

پسری سر به زیر بودم و تو، سر من را به باد خواهی داد

با همان حجب و با همان عصمت، با همان خرده های عصیانت

آه! "یابو سوار" قصه ی ما، خیر از "خواهری" ندید اینجا

قلب او را دو پاره خواهد کرد، تیغ چاقوی اصل زنجانت

گفته بودی که عاشقی سخت است، سختی اش را خریده ام.. آری

آخرش شهریار خواهم شد، عاقبت از گناه چشمانت..

17 تیر ماه 95

نخورده مست‌ها