مات

زیر باران نشسته ام اینجا

زیر ابری غمین و بی پروا

ابر دل پُر، پر از گلایه ی غم

دل او پُر ز بازی دنیا

گریه هایی که جنس غم دارند

ناله ای بی صدا ولی شیوا

دلش از سردی زمانه شده

غرق غم، سرد و بی کس و تنها

سر گذارد ز بی کسی هایش

به سرای سراب یک صحرا

بغض سنگین سینه آزارش

پر شده از نگاه آدمها

مات،حیران، اسیر مرگی سرد

مرگ لبخند های بی همتا

دل او زخم خورده از یک درد

دردش از زهر تیغ یک هم پا

بغضمان می خورد گره با هم

و صدایی که گشت هم آوا

چتر من خیس، دست من خالی

چشم او خشک، چشم بی حالی

:|

خیلی دلم گرفته از خیلیا

وقتی بفهمی تو دل رفیق های به نظر نزدیکت، هیچ جایی نداری...

اونوقتی که می بینی آدم هایی که همیشه براشون بودی، تورو هیچ جا حس نکردن...

...

ولش کن.